Harry de boer op (2)
Harry de boer op (2)
Harry had zich in korte tijd aardig in de nesten/mest gewerkt. Hij lag poedelnaakt in het vieze stro van een stinkende koeienstal en was met handboeien vastgeklonken aan een stevige leiding, zodat hij eigenlijk alleen kon liggen. Hij werd als een baby gevoerd door een eveneens naakte Nel, de keukenhulp op de boerderij waar Harry sinds enkele uren werkte. Voor 600 euro per maand, wel te verstaan. Met werkweken van zes dagen! Iets was er hevig misgegaan in zijn carriere, dat was duidelijk.
Hij besloot eerst het avondeten naar binnen te laten transporteren, om daarna te gaan nadenken. Het eten was niet lekker, maar hij had honger en wilde niet halverwege de nacht opnieuw met een knorrende maag komen te zitten. Nel deed alsof ze een zuigeling een heet fruithapje voerde en waar het nog net aan ontbrak was dat ze iedere lepel blazend afkoelde. Dat hoefde ook niet, want de prak op zijn bord was al lang niet warm meer. Laat staan te warm.
Toen het bord leeg was, zei ze: ‘Ik heb opdracht van de boerin om je te scheren. Dat is ook een van de huisregels.’ Verbaasd zei ik: ‘Scheren? Dat doe ik meestal ‘s ochtends, en ik heb hier geen scheerapparaat.’
‘Nee,’ zei Nel. ‘Niet je gezicht, maar je schaamhaar. Ik moet mijn kutje ook iedere week trimmen van haar. Ze wil kale kutjes en geen stoppeltjes. En bij jou moet alles eraf, en wel vanavond.’
Ik begon me af te vragen wat voor soort perversie in de boerin huisde, en wat haar man dan wel allemaal moest doorstaan. Of juist niet, omdat ze zich op het personeel uit kon leven.
‘Hoe lang zit jij hier al, Nel?’, vroeg ik. ‘Zes maanden. In die tijd heb ik al 5 knechten zien komen en gaan.’ Dat verbaasde mij uiteraard niks. ‘Ze gingen allemaal na een maand weg, zodra ze hun geld hadden gekregen. Of de boerin was zo ontevreden dat ze weg moesten.’
‘En waarom ben jij hier dan nog steeds?’ was mijn logische vraag. ‘Omdat ik het op zich niet slecht heb en de boerin minder veeleisend is naar mij toe. De knechten heb het veel erger te verduren. Haar sadisme richt zich vooral op mannen. Ik doe wel mee aan het gepies en gepoep, maar daar heb ik weinig last van en daar houd ik geen littekens aan over. Bovendien hoef ik met niemand tegen mijn zin in te neuken’.
Dat beloofde weinig goeds voor mij. Nel ging het bord terugbrengen naar de keuken en kwam met een kom water, scheerschuim en een scheermesje terug. ‘Ik zal proberen voorzichtig te zijn en je niet te snijden.’ Ik ging op mijn rug liggen met mijn geboeide armen boven me en ze begon mijn schaamheuvel flink in te zepen en ook mijn balzak. Daardoor werd mijn piemel stijver en die stak nu fier uit de witte zeepmassa overeind.
Ze trok mijn piemel een kant op en begon aan de andere kant mijn schaamhaar weg te halen met het scheermesje. Dat deed ze vrij handig en in no time was het meeste haar weg uit mijn schaamstreek. Ze haalde met wat extra schuim de laatste stukken haar weg en er resteerde een kale piemel en een kaal scrotum. ‘Zo, de boerin kan tevreden zijn’.
‘Nu werk ik meteen mezelf ook even bij.’ Ze spreidde haar benen, maakte het mesje schoon in de waterkom en trok haar schaamlippen, die best wel groot waren, naar een kant. Behendig ging ze met het mesje langs de stoppelhaartjes die her en der waren gegroeid en binnen korte tijd zag haar kutje er weer maagdelijk uit.
‘Ik begrijp niet waarom de boerin zo graag kale kutjes en piemels heeft. Hygiëne kan het niet zijn, want het is hier verder een grote bende. Heb jij enig idee?’
Ik moest het antwoord schuldig blijven en keek enigszins beduusd naar mijn kale piemel en probeerde weg te kijken van haar kale kutje, want anders werd mijn piemel alleen maar stijver.
‘Je hoeft je niet te schamen voor die stijve piemel’, zei ze, alsof ze gedachten kon lezen. ‘Ik wil je wel even een zaadlozing bezorgen, dan zit die stijve je niet de hele tijd in de weg.’ Ze wachtte niet op mijn antwoord, maar dook voorover en begon me meteen fanatiek te pijpen.
Ik had me aardig leren beheersen op dat gebied de laatste jaren, maar tegen dit pijpgeweld kon ik niet op en binnen enkele minuten spoot ik haar mond vol met mijn zaad. Ze slikte het allemaal door. ‘Anders wordt de stal zo smerig’, zei ze met een grote knipoog. Ik mocht haar wel, die Nel.
(wordt vervolgd)